برگزیده سخنان پدر مون، از یک سخنرانی ارائه شده در پنجم فوریه 2003 تحت عنوان موطن خدا و عصر پادشاهی ”چان ایل گوگ“
تمامی انسانهای راستین باید بتوانند در کشور اصیل خود زندگی کنند. این یک حق مطلق و الزامی اعطاء شده به انسان است. همه بدون استثنا باید از یک زندگی سراسر آرزوی گرامی برای عدالت و پادشاهی ایدهآل خدا برخوردار باشند. این بدان معنی است که ما باید تصویری از جهان ایدهآل در افکار خود آفریده و در زندگی روزمره خود مسیر زیستن برای خاطر عدالت و پادشاهی ایده آل خدا را دنبال کنیم.
من به هیچ چیز این دنیا حسادت نکرده، هیچ علاقهای به چیزهای دنیای سقوط کرده ندارم. آرزوی مادام العمر من این بوده است: آیا نباید بتوانم در ملت ایدهآل خدا بمیرم که او بتواند از من محافظت کند؟ اگر این کار را در طول زندگی ام انجام ندهم، آیا زندگی من بدبختی نبوده است؟ من بایستی قبل از مرگم این ملت را برپا کرده و حتی برای یک روز در آنجا زندگی کنم.
من به خاطر آن یک روز، حاضرم قربانیهای هزاران روز را تقدیم کنم. شما ممکن است استراحت کنید، زیرا شما این چیزها را درک نمی کنید، اما من ادامه میدهم. حتی اگر شما نتوانید این کار را انجام دهید، من هنوز باید آن را انجام دهم، حتی اگر این کار مستلزم بسیج مردم کشورهای دیگر باشد. اگر یک ملت نتواند این کار را انجام دهد، من باید از طریق کشورهای دیگر برای اجرای یک استراتژی غیرمستقیم کار کنم.
هدف از ایمان ما چیست؟ این است که ما شهروندان پادشاهی خدا بشویم. اگر شهروند پادشاهی او نباشیم، آزاد نیستیم که مغرورانه با تمامی مردم و مخلوقات ارتباط برقرار کنیم. ما برای دریافت عشق آنها آزاد نیستیم. انسان بدون ملت همیشه آسیب پذیر است. او در وضعیت رقت انگیزی قرار گرفته است. او ممکن است به هر دلیلی ناعادلانه رنج بکشد. به همین دلیل است که ما باید بدانیم ملت مورد نظر خدا را کجا پیدا کنیم. یعنی ملتی که پایگاه خدا در جهان خواهد بود. این مسئله اساسی است.
در نهایت ما به خاطر این ملت و مردمش، به خاطر بنای پادشاهی جاودان بهشتی، و به خاطر ساختن جامعهای سعادتمند که بازماندگان ما تا ابد آن را ستایش خواهند کرد، عرق و خون ریختیم.
بدون شک، فرزندان نسب خونی مستقیم خدا، بر اساس فرمان حوزه بهشتی با اقتدار کامل خدا، در این ملت اقتدار پادشاهی خواهند داشت. این ملت نه دموکراسی و نه کمونیسم خواهد بود و پس از تشکیل، برای همیشه ماندگار خواهد بود.
با توجه به این موضوع، آیا از اینکه شهروند چنین ملتی نیستید احساس پریشانی و فروماندگی نمیکنید؟ من معتقدم که ما باید از این واقعیت ابراز تاسف کنیم که نمیتوانیم در چنین کشور ایدهآلی زندگی کنیم. باید توبه کنیم که این سلطنت بی نظیر و تغییر ناپذیر را به دست نیاوردهایم.
خدا در تلاش برای ایجاد چنین پادشاهی و چنین ملت و سرزمینی، در تاریخ ملت هایی را در قلمرو قوم برگزیده قرار داد که در آن نیکی حکمفرما بوده است. ما میدانیم که در این روند، بسیاری از مردم عادی قربانی شده، بسیاری کشته شده، بسیاری از کشورها ویران شده و قدرت سلطنتی بارها دست به دست شده است. تردیدی نیست در میان مردمی که قربانی شدند، آنهایی که در حوزه بهشتی بودند، ارواح غمگینی که برای این منظور قربانی شدهاند، هنوز در آرزوی برپایی چنین پادشاهی و چنین دنیایی هستند.